Spiegelalbum
Het gaat er niet zachtzinnig aan toe in deze nieuwe bundel van L. F. Rosen. Niemand wordt gespaard, ook en vooral de dichter zelf niet. De confrontatie met het eigen spiegelbeeld is dan ook zelden een plezierig intermezzo in het dagelijkse leven. Zeker als dit spiegelbeeld steeds meer een eigen wil lijkt te krijgen, en een stem die de mens in kwestie met diabolisch genoegen wijst op zijn onvolkomenheden om hem uiteindelijk in ont-reddering achter te laten.
Maar is het niet vaak juist in het schemergebied van het men-selijk tekort - daar waar de dichter zich niet meer kan verschui-len achter een verzonnen personage - dat de beste gedichten ontstaan? Gedichten althans die meer zijn dan exercities van dichterlijk vernuft.