Wilgen
Augusta Peaux? Augusta Peaux! Bloemlezers als Gerrit Komrij en Hans Warren wisten het, maar de lezers zijn haar poëzie volkomen vergeten. Door dit boek zal daarin verandering komen. De wilgen, de velden, het water bevat een keuze uit het dichtwerk van de schrijfster (1859-1944). In ‘De eenzaamheid als dampkring’ gaat Mario Molegraaf op zoek naar de teruggetrokken domineesdochter die verantwoordelijk is voor een aantal van de aangrijpendste, meeslependste, mooiste Nederlandse gedichten.
---
‘Mej. Peaux’ werk zal ongetwijfeld blijven leven bij allen, die in de toekomende tijden wezenlijk eenig benul kunnen hebben van dichtkunst en poëzie’ – Willem Kloos
‘De zeer volkomen Augusta Peaux; er brandt in haar kleine verzen een sprank van dat kunstenaars-goud dat in alle tijden zijn waarde houdt.’ – Albert Verwey
‘Hartstochtelijke, haast stamelende poëzie (…) eigenaardige, wilde grootschheid’ – J.C. Bloem